Κυριάκος Ντελόπουλος (1933-2020)
Επικήδειος της Αλεξάνδρα Παπάζογλου για τον Κυριάκο Ντελόπουλο (εκφωνήθηκε στις 26 Μαΐου 2020)
Τον Κυριάκο Ντελόπουλο τον ήξερα πριν τον γνωρίσω προσωπικά. Είχα δει τα βιβλιοθηκονομικά του κείμενα, τους κανόνες ταξιθέτησης καθώς και κάποιες από τις βιβλιογραφίες του στη Βοστώνη, όταν εργαζόμουνα στη βιβλιοθήκη Widener του πανεπιστημίου Harvard και ήταν ο πρώτος Έλληνας βιβλιοθηκονόμος που συνάντησα όταν επέστρεψα στην Ελλάδα. Παρότι δεν συμπέσαμε ποτέ επαγγελματικά, αυτός με εισήγαγε στον βιβλιοθηκονομικό κόσμο της χώρας μας.
Ο Κυριάκος ήταν πολυγραφότατος σε ένα ευρύ φάσμα αντικειμένων. ‘Άρχισε από τις βιβλιογραφίες που ήταν κοντά στην επιστημονική του ενασχόληση ως βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη του Κολλεγίου και από εκεί μετακινήθηκε στη λογοτεχνία με το εμβληματικό βιβλίο του “Ο Άκης και οι άλλοι” , στη φωτογραφία γιατί ήταν και φωτογράφος, στις φιλολογικές και λογοτεχνικές επιμέλειες κειμένων και εκδόσεων , στη διεύθυνση εκδοτικών σειρών.
Στο φυλλάδιο με την ονομασία “Εργογραφικά” όπου με επιμέλεια κατέγραψε ο ίδιος το έργο του, αναφέρει 675 κριτικά κείμενα για νέα βιβλία και 1522 δελτία στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» με παρουσιάσεις 30.000 περίπου βιβλίων. Υπήρξε ένας ακούραστος εργάτης στο χώρο του βιβλίου.
Ήταν ιδρυτικό μέλος πολλών πνευματικών σωματείων και ιδρυμάτων μεταξύ των οποίων η Εταιρεία Συγγραφέων, η Ελληνική Βιβλιογραφική Εταιρεία, η Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκαρίων και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1995 και το 1996 για τα έργα του «Παιδικά και Νεανικά βιβλία του 19ου αιώνα» και τα «Νεοελληνικά Φιλολογικά ψευδώνυμα 1800-2004» αντίστοιχα.
Αλλά ο Κυριάκος ήταν πολύ παραπάνω από όλα αυτά.
Ήταν η προσωπικότητα με το γελαστό πρόσωπο, τα έξυπνα μάτια και το καυστικό χιούμορ, ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσε τη ζωή και τους ανθρώπους.
Ως βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη του Κολλεγίου Αθηνών από το 1952-1980 και διευθυντής των βιβλιοθηκών του Κολλεγίου από το 1980-1985 όχι μόνον έθεσε τις βάσεις πρωτοποριακών βιβλιοθηκών αλλά δημιούργησε και σταθερές φιλίες με πολλούς μαθητές και εκπαιδευτικούς του σχολείου. Η χαρούμενη φύση του, το χαμόγελό του τού εξασφάλιζαν εύκολη πρόσβαση στην καρδιά των ανθρώπων που περνούσαν από τη ζωή του..
Ως ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκαρίων πάλεψε για τη δημιουργία του σωματείου για την προώθηση της επιστήμης της Βιβλιοθηκονομίας στην Ελλάδα, για την επιμόρφωση των βιβλιοθηκονόμων με ποικίλα σεμινάρια.
Σήμερα τον αποχαιρετώ με τη διπλή ιδιότητα που μας συνδέει: ως συνεχιστής του στις Βιβλιοθήκες του Κολλεγίου Αθηνών και ως πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης
Και με τις δύο αυτές ιδιότητες εκφράζω εκ μέρους των συναδέλφων τη χαρά που σε γνωρίσαμε Κυριάκο αλλά και τη λύπη που σε αποχωριζόμαστε.
Το πέρασμά σου από τη γη δεν ήταν επιφανειακό. Αφήνει γερά θεμέλια για τα πολλά με τα οποία ασχολήθηκες και ένα μοντέλο ζωής για πολλούς.
Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε ήταν στη Βιβλιοθήκη του Δημοτικού του Κολλεγίου Αθηνών σε μία τελετή για το βιβλίο στην οποία σε τιμήσαμε. Η τρυφερότητα προς τη σύντροφο της ζωή σου Ζανίν ήταν συγκινητική.
Στη Ζανίν, στα παιδιά σου και τα εγγόνια σου εκφράζω εκ μέρους όλων αυτών που εκπροσωπώ σήμερα τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Κυριάκο, δεν θα σε ξεχάσουμε. Θα σε συναντάμε μέσα από βιβλία σου και το εν γένει έργο σου, αλλά θα σε βρίσκουμε και στις αναμνήσεις μας. Το χαμογελαστό πρόσωπο, τον έξυπνο άνθρωπο που πάντα είχε κάτι εύστοχο και σημαντικό να πει. Αντίο Κυριάκο.